1. Home
  2. Nieuws
  3. KNO-arts Hans Kruit: ‘Er is meer nodig dan kennis en kunde: je inleven is belangrijk’
Nieuws

KNO-arts Hans Kruit: ‘Er is meer nodig dan kennis en kunde: je inleven is belangrijk’

28-11-2019
Profielfoto Hans Kruit

Artikel van Jacqueline van Ginneken, journalist bij de Gelderlander, 28-11-19

Vaak komen patiënten met, zoals ze het noemen, ‘een prop, een dik gevoel in de keel’. Meestal niks bijzonders, maar wel vervelend, zegt Hans Kruit. En dan kan hij als KNO-arts het bij de feiten houden, maar hij gaat altijd het gesprek aan: hoe is het met jou?

Want heeft de patiënt misschien figuurlijk een brok in de keel? Kropt hij zijn emotie op? Stress en emotionele problemen kunnen namelijk ook dat brok-in-de-keel-gevoel veroorzaken.

Zijn vak, zegt de specialist, gaat niet alleen over de keel of over de oren. ,,’Ja, goed’, zeggen mensen als je vraagt hoe het met ze gaat. Maar ik wil weten hoe het écht met ze is. Soms beginnen ze te huilen, doen ze hun verhaal. Luisteren is voldoende, je hoeft geen oplossing aan te reiken. Mensen voelen zich gezien en gaan met een iets beter gemoed weg.”

In zijn spreekkamer hangt een schilderij van een vroegere patiënte: een cadeautje voor de arts die haar op het spoor zette om haar hart te volgen en een aantal zaken in haar leven anders aan te pakken.

Empathie en respect

Kennis en kunde zijn uiteraard héél belangrijk. Maar, weet Kruit, empathie, respect, je proberen in te leven: daar draait het óók om. Dus nooit om 08.30 uur een afspraak plannen voor een oudere patiënt, want ouderen moeten ‘s morgens even op gang komen.

Hij ziet het bij zijn vader van 93. En als hij een onderzoek moet doen met een cameraatje in een slangetje via de neus, vertelt hij precies wat er gebeurt. Dus: nee, hij gaat met het slangetje niet in de slokdarm, maar in de luchtpijp, dus je gaat niet kokhalzen. Wel gaan je ogen tranen, en het jeukt.

,,Dat vertel ik met opzet, zodat mensen zich niet opgelaten voelen. Ik zal ook nooit vragen: is het vervelend? Maar: doe ik je pijn? Dan heb je een wij-gevoel.”

Gedrag lezen

Daar zegt Kruit altijd naar op zoek te zijn: de verbinding tussen mensen. Het is het thema in zijn leven. Zes keer per uur beent de 62-jarige arts van zijn spreekkamer naar de wachtkamer om de patiënt op te halen. Doet ie altijd.

Met dat loopje houdt hij zich fit en hij krijgt dan al snel een eerste indruk van de patiënt. Gedrag ‘lezen’ is zijn tweede natuur. ,,Een moeder zegt dan tegen haar kind: ‘geef de dokter een hand’. Maar dat kind is timide.

Dat jongetje of meisje moet je dus negeren. Laat ze maar even gaan. Aandacht geven werkt niet. Net als bij dieren: je moet ze rustig benaderen, geen wilde bewegingen maken en vooral niet door de knieën om met het kind op ooghoogte te zijn, want dát is juist bedreigend.”

Het zijn lessen die hij leerde van Frans de Waal, de primatoloog die wereldfaam vergaarde met zijn onderzoek naar apen en daar diverse boeken over schreef. Kruit heeft geen helden, daar is hij te eigenwijs voor, maar De Waal komt wel in de buurt.
Observeren, het zit er ook van huis uit in. ,,Ik kom uit een onderwijsfamilie en dan leer je kinderen observeren.” Zijn vader achterna het onderwijs in wilde hij niet, hoewel in Kruit wel een docent schuilgaat.

Hij weet nog goed dat hij als 8-jarige arts wilde worden, levens wilde redden. De spoedeisende hulp leek hem wel wat. Het was toeval dat hij KNO-arts werd. Het was in die tijd niet makkelijk om een opleidingsplek te vinden als specialist. Maar nooit spijt van gehad, want als KNO-arts kan hij diagnoses stellen én opereren.

Knuffel op het bureau

,,Kijk, een kwikstaartje.’' Kruit wijst naar buiten. Vanuit zijn kamer kijkt hij uit op een grasveld. Tot voor kort liepen er zelfs schapen voor zijn raam. Dat uitzicht breekt het ijs bij een zenuwachtige patiënt. Net als de knuffel op zijn bureau, die geluid maakt als je erop drukt.

Kruit werkt sinds 2001 in het Maasziekenhuis. Een bewuste keuze. De hectiek, de dagelijkse file, het werd de geboren Leidenaar, die toen in het academisch ziekenhuis in Utrecht werkte, te veel. Hij was op weg naar een burn-out. Van kennissen van zijn schoonouders in Malden hoorde hij over de vacature in het Brabantse streekziekenhuis. Hij moest wel even wennen aan ‘de Brabander’, die minder direct is, zegt hij.

Nauwe samenwerking

Maar het bevalt hem hier: de vriendelijke sfeer, het ziekenhuis waar hij alle collega’s kent, de KNO-artsen in het Radboudumc en het CWZ met wie hij heel nauw samenwerkt en de band met de huisartsen in de regio, die hij állemaal kent.

Korte lijnen. Vaak bellen ze hem: ‘Hans, ik heb een probleem, heb je tijd?’ En dan maakt Hans tijd. ,,Het is niet zo moeilijk. Netwerken is heel gemakkelijk. Tijd mag nooit een argument zijn.”

Kruit leeft voor zijn vak, zegt hij. Daarin zijn twee dingen belangrijk, leert hij zijn co-assistenten: niet onzorgvuldig zijn én niet onverschillig. Het zijn levenslessen. Of hij zijn witte jas nu aan heeft of niet, maakt geen verschil. ,,Als ik blij ben, is de patiënt blij. Ik heb heel veel passie voor de patiënt, nog steeds.”

KNO-arts

Top 5 van meest voorkomende klachten: globus (een brok-in-de-keel-gevoel), kinderen die slecht horen, trommelvliesproblemen, luchtweginfecties, snurken.

Gerelateerde nieuws items